Οι μέρες που ζούμε και θα ζούμε τα επόμενα κάποια χρόνια είναι εξωπραγματικές και άθλιες για όλους και εννοώ όλους κατέχοντες και μη. Είναι οι μέρες της κολάσεως είναι μέρες απελπισίας και ντροπής.
Αν πάρουμε όλες τις συνιστώσες χωριστά θα διαπιστώσουμε το δράμα,του πλούσιου που δεν έχει, αλλά του έμεινε η ρετσινιά του πλουσίου που πρέπει να πληρώσει. (και εννοώ πλούσιο στα μάτια του φτωχού! όχι τον Βαρδινογιάννη, αλλά τον νοικοκύρη που δεν έφαγε τη δούλεψη του στα μπουζούκια και στα τραλαλά, τον άνθρωπο που έκανε κάτι παραπάνω με στερήσεις δηλαδή μεσαίος)
Αχ αυτός ο μεσαίος δεν ξέρετε τι έχει να πάθει, έτσι όπως πάει το πράγμα, τα βάσανα του χριστού μέχρι την εξαθλίωση, αυτός θα πληρώσει το μάρμαρο, ο έχων δυο χιτώνας θα δώσει και τους δυο.
Οι πολιτικοί μας εκτός θέματος διαρκώς, δεν ξέρουν, δεν μαθαίνουν, δεν διαβάζουν, δεν μπορούν , δεν γνωρίζουν από αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, δεν έχουν καταλάβει τι συμβαίνει, στη χώρα, στην Ευρώπη, αλλά και διεθνώς.
Αυτοί έχουν παραμείνει στο παρακάλι για μια ψήφο, στο χειροκρότημα κάθε λέξης του αρχηγού και πηγαινέλα στο ταμείο για την βουλευτική αποζημίωση, ο κοσμάκης άστον να κουρεύεται!!!
Ο φτωχός έχει χάσει τον μπούσουλα, είχε μια δουλίτσα κάποτε, ζούσε τσίμα τσίμα ,κρυμμένος με τις στερήσεις του, δεν έδινε δικαίωμα στον έξω κόσμο. Σήμερα τα ξεφτέρια της πολιτικής και της οικονομίας των αγορών τον πέταξαν έξω από κάθε ελπίδα, από κάθε αξιοπρέπεια, με το έτσι θέλω τον έσπρωξαν στην σειρά για ένα πιάτο φαγητό στα συσσίτια, ρακένδυτο στις ενορίες για ένα βρακί, του δημιούργησαν το απόλυτο χάος στη ψυχή, κόλαση εν ζωή. Τον τρομοκράτησαν και τους ξαναψήφισε για μια στιγμιαία ελπίδα που την εξαφανίζουν με νέα μέτρα η (τι στο διάβολο κάνουν;)
Οι νέοι θύματα των νεόπλουτων γονιών τους, μετά τις διπλωματικές και τα διδακτορικά τους, κονταροχτυπιούνται για μια θέση στο δήμο, πίσω από τη σκουπιδιάρα όλες οι ελπίδες.
Η νοικοκυρά κοιτάζοντας από ψηλά το άδειο τσουκάλι δεν αποφασίζει να ανασκουμπωθεί και να πάει να καθαρίζει σκάλες,να σιδερώνει με την ώρα!!! το αφήνει για την ώρα στην αλλοδαπή που σαν βρεγμένη δεν φοβάται τη βροχή.
Στις καφετέριες σαν τους πιγκουίνους τιτιβίζουν οι μακροχρόνιοι θαμώνες, όλοι τους δικηγόροι, παντογνώστες, οικονομολόγοι της στιγμής, λύνουν τα προβλήματα της κοινωνίας, του κράτους, της κυβέρνησης και πάει λέγοντας, όμως για αποφάσεις; Αλλού βρέχει.
Πραγματικά οι συνειδητοποιημένοι είναι ελάχιστοι απ ότι φαίνεται. Όσοι δε έχουν νοιώσει στο πετσί τους τι συμβαίνει, κάνουν τη λάθος κίνηση και αυτοκτονούν. Τουλάχιστον δεν παίρνουν και καμιά δεκαριά υπευθύνους μαζί τους για παραδειγματισμό, λένε οι υπόλοιποι τριγύρω.
Ο Λαός είναι θύμα συνειδητά η ασυνείδητα διότι απλώς διαπιστώνει άλλα δεν επεμβαίνει, ακολουθεί αλλά δεν ενεργεί. Αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, συμβαίνει μετά από παρεμβάσεις των πολιτικών με διάφορες πολιτικές.
Είμαστε άξιοι της μοίρας μας χωρίς αντίδραση, έχουμε πιάσει μια γωνιά ,άλλοι τρομαγμένοι, άλλοι αδιάφοροι, η χαρούμενοι παρακολουθώντας το όργιο ΒΙΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ λες και δεν είναι δική μας.
Παρομοιάζοντας τα γεγονότα, έρχεται στο νου το παράδειγμα του δεμένου σκύλου στην αυλή. Όταν ξεπροβάλουν τα αφεντικά (βλέπε τρόικα) κουνά την ουρά.
Όταν τον χαϊδεύουν κατουριέται απ την χαρά του (βλέπε PSI, επιπλέον δανεικά).
Όταν αρχίζουν τις απειλές, τότε κλαψουρίζει λουφαγμένος στη γωνιά του.
Ποτέ δεν αγρίεψε στο αφεντικό του μετά τις κλωτσιές που τρώει, ενώ αποδεδειγμένα αγριεύει σε όποιον πλησιάζει την τροφή του.
Η παρομοίωση δεν έχει σκοπό να θίξει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αλλά την γενική αντίδραση ενός λαού.
Η Πατρίδα είναι εδώ. Οι πολίτες είναι εδώ. Τα γεγονότα συμβαίνουν εδώ. Οι λύσεις πρέπει να βρεθούν από μας. Πρέπει να ορθώσουμε το ανάστημα μας. Πρέπει να αντιδράσουμε συλλογικά και με κοινό σκοπό, να σπάσουμε το φαύλο κύκλο που μας δεσμεύει, Εμάς, τα Παιδιά, και τα Εγγόνια μας.
Αυτό εξάλλου μας έχει διδάξει η ιστορία, (ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται).
Είναι απαράδεκτο, αυτοί που μας οδήγησαν στη καταστροφή να είναι στα πράγματα για να μας σώσουν.
Είναι απαράδεκτο οι πολιτικές που έχουν αποτύχει να συνεχίζονται, μέχρι να εξαθλιωθεί όλος ο λαός και αυτοί να διαπληκτίζονται ότι είναι οι μοναδικοί που θα μας αναστήσουν.
Είναι απαράδεκτο εδώ που έφεραν το κράτος, και την περιουσία του να το ξεπουλάνε για να σωθούμε, όταν μας υπόσχονται ότι μετά 10 χρόνια, θα είμαστε καλλίτερα, χρεωμένοι με πιο πολλά από ότι αρχικά χρωστούσαμε πριν την κρίση. Δηλαδή χρωστώ, χρεώνομαι για να εξοφλήσω, ξεπουλώ τα υπάρχοντα μου, και έτσι φτάνω στο σημείο να χρωστάω πιο πολλά.
Αν δεν επαναστατείς με όλα αυτά, τότε η μοίρα είναι αμείλικτη!!!
Η καφετέρια δεν μας σώζει!!!
Τα μπλά – μπλά δεν έχουν αποτέλεσμα!!!
Η γνώση δεν είναι αρκετή!!!
Η αυτοκτονίες δεν φέρνουν αποτέλεσμα, απλός δείχνουν ευαίσθητο και ανήμπορο πολίτη!!!
Η ζωή έπιασε πάτο!!!
Τα λαμόγια απολαμβάνουν. (στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος) έλεγε η μάνα μου.
Ο θεός μας δεν πρόκειται να μας σώσει απ τις βλακείες μας!!!
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΤΟΣΟ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ.
ΓΑΛΟΥΤΖΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Κάτοικος Γιαννακοχωρίου.
0 σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας θα αναρτώνται μετά από λίγη ώρα και αφού εξεταστούν από τους διαχειριστές.
Σχόλια με Διαφημιστικό, προσβλητικό, υβριστικό ή ρατσιστικό περιεχόμενο θα απορρίπτονται αμέσως.